Αχυρόκηπος: Απριλίου 2013

Υπερυψωμένα παρτέρια

on Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Το δασικό χώμα


Αν παρατηρήσει κανείς το έδαφος σε ένα δάσος, θα δει καταρχάς πως επιφανειακά καλύπτεται από ένα πυκνό στρώμα φύλλων. Κάτω από τα φύλλα ακολουθεί μια στρώση οργανικής ύλης υπό αποδόμηση, με κλαράκια και κομμάτια φύλλων να ξεχωρίζουν ακόμα καθαρά. Εδώ συναντώνται και τα περισσότερα έντομα που ζουν στο έδαφος. Τέλος, κάτω από την στρώση αυτήν, ξεκινάει το αφράτο, μαύρο, μυρωδάτο δασικό χώμα. Το χώμα αυτό, είναι πολύ πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, μικροοργανισμούς και χούμο. 

Εν αρχή ην η Τσάπα

on Πέμπτη 18 Απριλίου 2013
Χωρίς αυτήν, τίποτα δε γίνεται (δυστυχώς).
Υπάρχει βέβαια η εναλλακτική του οργώματος ή φρεζαρίσματος, αλλά οι πρακτικές αυτές αποσκοπούν καθαρά στη διευκόλυνση και εξοικονόμηση χρόνου (και κατ' επέκταση χρήματος) του ανθρώπου. Η φιλοσοφία που θα δείτε εδώ είναι διαφορετική. Η βασική αρχή είναι η προσφορά στη Γη, κι όχι ο βιασμός και η εκμετάλλευσή της. Η καλλιέργεια γίνεται μια σχέση ανταλλαγής. Εμπλουτίζω το χώμα μου με οργανική ουσία, δεν το οργώνω, αποφεύγω να σκαλίζω και να βοτανίζω, δεν ψεκάζω τα φυτά μου με χημικά φυτοφάρμακα αλλά βρίσκω βιολογικους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων που προκύπτουν. Υπηρετώ τη Γη, τη φροντίζω, κι αυτή σε αντάλλαγμα μου δίνει όλο και ποιοτικότερη τροφή.

Πέρα από χίππικους συναισθηματισμούς, τα παραπάνω έχουν και επιστημονική βάση. 

Λίγα εισαγωγικά

on Τρίτη 16 Απριλίου 2013
Mεγάλωσα στην Αθήνα. Στα Νότια προάστια ευτυχώς, κοντά στο βουνό. 
Ανέκαθεν έτρεφα μεγάλη αγάπη για τη φυσή. Σαν παιδί, μου κινούσε το ενδιαφέρον οτιδήποτε ζωντανό. Έπαιζα με λογής λογής έντομα, χάιδευα κάθε αδέσποτο, παρατηρούσα τα πουλιά. Ξεχώριζα όλα τα φυτά της περιοχής. Τα είχα ονοματίσει βέβαια με φανταστικά ονόματα, αλλά γνώριζα την όψη τους σε κάθε στάδιο ανάπτυξης, την υφή τους, τη μυρωδιά, τη γεύση τους. 
Με την είσοδο στην εφηβεία, και ύστερα τις σπουδές και την εργασία, χάθηκε αυτή η τόσο ιδιαίτερη σχέση που είχα με το περιβάλλον. Δε σταμάτησα ποτέ βέβαια να απολαμβάνω να βρίσκομαι στη φύση και επεδίωκα να το κάνω με κάθε ευκαιρία, αλλά κάτι είχε χαθεί στην πορεία. Ή σωστότερα, είχε κοιμηθεί.