Αχυρόκηπος: Κατασκευή θερμοκηπίου

Κατασκευή θερμοκηπίου

on Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013
Ο Γενάρης και ο Φλεβάρης είναι σχετικά νεκροί μήνες για όποιον ασχολείται με καλλιέργειες. Τα περισσότερα χειμερινά λαχανικά δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα, ενώ με τις συνεχείς βροχοπτώσεις, ακόμα και η ανάγκη για πότισμα είναι περιορισμένη. Επιπλέον, το λασπωμένο έδαφος καθιστά δύσκολη οποιαδήποτε εργασία (πχ. δημιουργία παρτεριών).

Έπρεπε όμως να απασχοληθώ κάπως.

Τον καιρό εκείνο είχαν αρχίσει ήδη να μου μπαίνουν ιδέες για την κατασκευή ενός θερμοκηπίου, με στόχο κυρίως να φιλοξενήσει τα σπορεία με τα καλοκαιρινά φυτά. Χρειαζόμουν κάποια πρώτη ύλη. Κάποια δωρεάν πρώτη ύλη. Η πρώτη μου σκέψη ήταν τα καλάμια, αλλά δεν είχα μεταφορικό μέσο για να τα αναζητήσω στις γύρω περιοχές. Επιστρέφοντας σπίτι μια μέρα με έναν φίλο, είδα πεταμένα σε μια στοίβα κλαδιά μουριάς. Ήταν μακριά, σχετικά ίσια, και πολύ ευλύγιστα. Ιδανικά δηλαδή για την κατασκευή μου. Τα μαζέψαμε, και δύο μέρες μετά έπιασα δουλειά.


Δυστυχώς, την ίδια περίοδο μου χάλασε η φωτογραφική μηχανή, οπότε δεν έχω φωτογραφίες της κατασκευής του σκελετού βήμα-βήμα. Θα προσπαθήσω όμως να την περιγράψω.

Σε πρώτη φάση, έδεσα δύο-δύο τα κλαδιά με σύρμα, στη λεπτή πλευρά τους, με τρόπο τέτοιον ώστε να επικαλύπτονται κατά το ήμισυ μόνο, δίνοντάς μου τελικά 6 μακρύτερα κλαδιά, μήκους περίπου 4,5 μέτρων.
Στη συνέχεια, λύγισα το κάθε μακρύ κλαδί σε σχήμα καμάρας, και έδεσα τις δύο άκρες με ένα σύρμα για να το σταθεροποιήσω. Στο τέλος, είχα 6 καμάρες ύψους 1,70μ περίπου.
Αφού καθάρισα ένα κομμάτι εδάφους, άρχισα να στήνω τον σκελετό. Έθαψα τα ποδαράκια της πρώτης καμάρας (αφού τα επένδυσα με λίγο ναύλον, για να μην σαπίσουν) σε βάθος 10 εκατοστών περίπου, ίσα για να μην χρειάζεται πια το σύρμα για τη συγκράτηση του σχήματός της, αλλά να παρέχεται και λίγη σταθερότητα στην τελική κατασκευή.
Για να σταθεί όρθια η καμάρα, την στερέωσα με μια καρέκλα. Έπειτα έθαψα τη δεύτερη καμάρα, την σταθεροποίησα με τον ίδιο τρόπο, και προχώρησα στην ένωση των δύο με κλαδιά παράλληλα στο έδαφος. Την ίδια διαδικασία ακολούθησα για όλο τον υπόλοιπο σκελετό. 
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό:


Όλες οι ενώσεις έγιναν με σύρμα και μια πένσα. Το ύψος του σκελετού βγήκε ακριβώς όσο το ύψος μου. Για να έχω λοιπόν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων στο εσωτερικό, έσκαψα έναν διάδρομο στο κέντρο. Αυλάκια έσκαψα και δεξιά-αριστερά του σκελετού, για να θάψω το ναύλον που θα περίσσευε στα πλαϊνά, σταθεροποιώντας έτσι ακόμα καλύτερα την κατασκευή.


Τέλος, έστησα κάποια κλαδιά κάθετα στο έδαφος, για να οριοθετήσω τις πόρτες, έβαλα κάποια επιπλέον κάθετα στηρίγματα στο εσωτερικό και τοποθέτησα σανίδες δεξιά και αριστερά του διαδρόμου, για να μην χύνεται χώμα σε αυτόν. 
Η τελική εικόνα του σκελετού, έτοιμου να υποδεχθεί το ναύλον, ήταν αυτή:


Επειδή το ναύλον θερμοκηπίου είναι ακριβό, αγόρασα ένα πιο οικονομικό. Σκέπασα τον σκελετό με αυτό, και το στερέωσα με καρφωτικό/συρραπτικό, όπου ερχόταν σε επαφή με τα ξύλα. 



Από φόβο μην σκουριάσουν τα συρραπτικά, τα κάλυψα με φαρδιά μονωτική ταινία. Το βήμα αυτό αποδείχτηκε περιττό, αφού λόγω των βροχοπτώσεων και του ηλίου, άρχισε να ξεκολλάει μετά από 2 μήνες.
Μείον την ταινία λοιπόν, για όλη την κατασκευή χρειάστηκε να αγοράσω μονάχα σύρμα, συρραπτικά και ναύλον, ενώ τα εργαλεία που χρησιμοποίησα ήταν μια πένσα, ένα πριονάκι, ένα ψαλίδι, ένα καρφωτικό/συρραπτικό και τσάπα/γκασμά για τα σκαψίματα. Το τελικό κόστος ήρθε στα 35eu, ενώ χρειάστηκα ένα μήνα για να το κατασκευάσω, με αργούς ρυθμούς και πολλά διαλείμματα λόγω βροχών.

Άποψη του κήπου στα μέσα Μαρτίου


Ανεκτίμητη βοηθός <3

2 comments:

Unknown είπε...

κουραστικες πολυ

Unknown είπε...

Ωραιος ,πολυ καλο το εφτιαξες.

Δημοσίευση σχολίου