Χωρίς αυτήν, τίποτα δε γίνεται (δυστυχώς).
Υπάρχει βέβαια η εναλλακτική του οργώματος ή φρεζαρίσματος, αλλά οι πρακτικές αυτές αποσκοπούν καθαρά στη διευκόλυνση και εξοικονόμηση χρόνου (και κατ' επέκταση χρήματος) του ανθρώπου. Η φιλοσοφία που θα δείτε εδώ είναι διαφορετική. Η βασική αρχή είναι η προσφορά στη Γη, κι όχι ο βιασμός και η εκμετάλλευσή της. Η καλλιέργεια γίνεται μια σχέση ανταλλαγής. Εμπλουτίζω το χώμα μου με οργανική ουσία, δεν το οργώνω, αποφεύγω να σκαλίζω και να βοτανίζω, δεν ψεκάζω τα φυτά μου με χημικά φυτοφάρμακα αλλά βρίσκω βιολογικους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων που προκύπτουν. Υπηρετώ τη Γη, τη φροντίζω, κι αυτή σε αντάλλαγμα μου δίνει όλο και ποιοτικότερη τροφή.
Πέρα από χίππικους συναισθηματισμούς, τα παραπάνω έχουν και επιστημονική βάση.
Το χώμα
 |
| Εδαφικοί ορίζοντες |
Το πλουσιότερο σε οργανική ουσία, θρεπτικά συστατικά και ιχνοστοιχεία χώμα, βρίσκεται στα πρώτα 25cm της επιφάνειας της Γης. Από το τμήμα αυτό κυρίως, τρέφονται τα φυτά. Με το βαθύ όργωμα προκαλείται αναστροφή του εδάφους, με αποτέλσμα να έρχεται στην επιφάνεια άγονο χώμα. Σε συνδιασμό με την μονοκαλλιέργεια και τη χρήση χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, πρακτικές που γδύνουν το έδαφος από τα θρεπτικά συστατικά του και σκοτώνουν εκατομμύρια ωφέλιμους μικροοργανισμούς, ολόκληρα στρέμματα, άλλοτε καλλιεργήσιμης Γης, οδηγούνται τελικά στην ερήμωση και τη διάβρωση.
Βλέπουμε λοιπόν πως, ενώ μεσοπρόθεσμα μπορεί να δείχνει αποδοτικότερη και πιο πρακτική η συμβατική καλλιέργεια, μακροπρόθεσμα οδηγεί σε καταστροφή του εδάφους. Και χωρίς υγιές έδαφος, δε γίνεται να υπάρξει ζωή στη Γη. Είναι λοιπόν σημαντικό να αναθεωρηθούν οι τρόποι καλλιέργειας που χρησιμοποιούνται, γιατί η επιβίωση του ανθρώπου εξαρτάται από αυτό.
Περμακουλτούρα
Δυο εναλλακτικές και μακροπρόθεσμα βιώσιμες μέθοδοι καλλιέργειας (όχι μόνο της Γης, αλλά και του νου, του πνεύματος) είναι η περμακουλτούρα (permaculture, αεικαλλιέργεια, μόνιμη καλλιέργεια) και η φυσική καλλιέργεια.
Στο blog αυτό θα ασχοληθώ με την πρώτη.
Η περμακουλτούρα είναι ένα σύστημα οικολογικού σχεδιασμού ανθρώπινων οικισμών, βασισμένο στην παρατήρηση των προτύπων της φύσης.
Οι βασικές αρχές της είναι: Φροντίδα της Γης, φροντίδα του ανθρώπου, περιορισμός της κατανάλωσης και αναπαραγωγής και δίκαιη αναδιανομή των πλεονασμάτων. Σε ένα φυσικό σύστημα, οι εκροές οποιασδήποτε διαδικασίας αποτελούν εισροές για κάποια άλλη. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει το ίδιο.
Στόχος της περμακουλτούρας είναι να εφαρμόζονται αυτές οι αρχές σε όλους τους τομείς που διέπουν την καθημερινότητα ενός οικισμού (διατροφή, ύδρευση, διαχείρηση αποβλήτων, δόμηση, ενέργεια, κοινωνικές σχέσεις κ.α.) ώστε να ζει ο άνθρωπος σε αρμονία με το οικοσύστημα.
Δεν θα επεκταθώ παραπάνω μιας και, προς το παρόν τουλάχιστον, δανείζομαι από την φιλοσοφία αυτήν κυρίως τις τεχνικές καλλιέργειας, οι οποίες θα αναλυθούν σταδιακά σε επόμενες αναρτήσεις.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
2 comments:
Hm, poly endiaferon. Alla epistrefei sto koinwnikopolitiko 8ema dystyxws.. To problhma mas einai sthn pro8esh, oxi sthn ylopoihsh..
(btw exei typo o titlos ths teleutaias ennothtas, pemakoultoura, leipei ena "r")
Σίγουρα από την πρόθεση ξεκινάει το πρόβλημα, όπως και όλα τα προβλήματα της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Απλώς, με τα χρόνια έχει εντυπωθεί και στον απλό άνθρωπο που φυτεύει δυο ντομάτες, πως αυτός είναι ο σωστός τρόπος καλλιέργειας, ενώ είναι τελείως ανήθικος και κοντόφθαλμος.
Κάποιος ίσως πει πως προέχει να αλλάξουν άλλα πράγματα στην κοινωνία μας, αλλά θεωρώ πως η γενικότερη οικολογική αφύπνιση είναι πολύ σημαντικότερη.
Ο άνθρωπος είναι κομμάτι του περιβάλλοντος, ζει μέσα σε αυτό, και ειδικά από την βιομηχανική επανάσταση και μετά, συμπεριφέρεται λες και ο πλανήτης είναι ξενοδοχείο. Τι κι αν το λερώσει? Θα φύγει μετά από μια βδομάδα και θα πάει αλλού.
Δεν υπάρχει η συνειδητοποίηση πως ακόμα και ο απλός άνθρωπος, ρυπαίνοντας ανεξέλεγκτα, μη ανακυκλώνοντας, χύνοντας λάδια στο νεροχύτη, ψεκάζοντας στον κήπο του με φυτοφάρμακα κτλ, συμβάλλει τελικά στην αβεβαιότητα του μέλλοντος του ανθρώπινου είδους.
Πρέπει ο κόσμος να συνειδητοποιήσει τη θέση του στο οικοσύστημα, σαν μονάδα, και να αλλάξει πρακτικές. Κι αν αλλάξουν οι πρακτικές των μονάδων, υπάρχει ελπίδα να αλλάξει και η κοινωνία σαν σύνολο.
Δημοσίευση σχολίου